گلایه فرهاد زعفری مدرس دانشگاه از مسئولین
مدت زیادی است كه از گوشه و كنار خبر ثبت جهانی غذاها و سبك‌های آشپزی و حتی شیرینی و نان‌های كشورهای مختلف در فهرست میراث فرهنگی جهان به گوشمان می‌رسد در حالی كه آشپزی سنتی ایرانی نه تنها سالهاست كه از هویت اصلی خود فاصله گرفته است و هیچ تلاشی برای معرفی آن با تمام جزئیات به جهان صورت نمی‌گیرد كه حتی جای خالی غذاهای سنتی در سفره‌های ایرانی هم روز به روز بیشتر از قبل احساس می‌شود.
این موضوع در حالی است كه سیل بی‌پایان تبلیغات رستوران‌ها و غذاهای فرنگی و خارجی مدام در گوشه و كنار شهر دیده می‌شود در صورتی كه حتی غذای معروف بسیاری از شهرهای بزرگ را هم به آسانی نمی‌توان در رستوران‌ها و هتل‌ها پیدا كرد.
در این قسمت هم نگاهی انداخته ایم به بازار نابسامان غذاهای سنتی كه كمتر كسی شناخت دقیقی از آن دارد و در صورت شناخت هم مجالی برای تجربه كردن آن باقی نمی‌ماند.
غذاهای فرنگی در صف یونسكو
حدودا دو سال پیش بود كه این خبر داغ و البته كمی عجیب روی صفحه خبرگزاری‌ها نقش بست: «یونسكو پخت و پز سنتی ژاپنی« واشوکو» را به فهرست میراث فرهنگی جهان افزود.»
خبری كه در نگاه اول جالب و حتی كمی با مزه به نظر می‌رسید. اینكه غذای سنتی یك كشور برای همیشه جزوی از گنجینه میراث جهانی بشر شده باشد و بدانی كه همان اندازه كه مثلا فرش ایرانی جهانی است و پرآوازه غذای سفره ژاپنی‌ها هم، برای همیشه مهر جهانی شدن را دریافت كرده است. البته می‌شد از كنار این خبرجالب با یك لبخند روزمره عبور كرد وچند لحظه بعد هم برای همیشه فراموشش كرد
فرهاد زعفری هشجین مدرس بین المللی آشپزی در همایش نقش غذا و رستوران در دانشگاه تهران افزود،
