آشپزی ایتالیایی ثبت جهانی شد آشپزی ایتالیایی در یک تصمیم تاریخی یونسکو، دهم دسامبر ۲۰۲۵، بهعنوان نخستین غذای ملی جهان به فهرست میراث ناملموس فرهنگی بشر پیوست. این رخداد، هویت ملی ایتالیا را پیروزی بزرگ خوانده شد؛ چرا که آشپزی برای این ملت فراتر از غذا،
یونسکو رسما آشپزی ایتالیایی را به عنوان یک نماد فرهنگی به رسمیت شناخت
سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد برای نخستینبار آشپزی ایتالیایی را از پاستا گرفته تا تیرامیسو، بهعنوان میراث فرهنگی ناملموس ثبت کرد.
پس از درخواست رسمی دولت «جورجیا ملونی» نخست وزیر ایتالیا، یونسکو رسما آیین «آشپزی ایتالیایی» را به عنوان یک نماد فرهنگی به رسمیت شناخت. این بدان معنا است که نه فقط یک غذا یا سنت خاص، بلکه کل آشپزی ملی این کشور اکنون به عنوان یک «میراث فرهنگی ناملموس» در یونسکو به ثبت رسیده است
فرهود زعفری هشجین
مولف، محقق غذا و مدرس دانشگاه
بر اساس این تصمیم که روز چهارشنبه در جریان مجمع نهاد فرهنگی سازمان ملل در دهلی اهند علام شد، تمامی غذاها و خوراکیهای ایتالیایی، از پاستا و موزارلا گرفته تا تیرامیسو جزء میراث فرهنگی جهان خواهند بود.
ایتالیا پیش از این ۲۱ سنت دیگر از جمله هنر پیتزا پزی ناپولی و آواز اپرا را در یونسکو ثبت کرده و اولین کشوری است که به خاطر «کل غذاهایش» به جای یک سنت یا دستور پخت خاص، به رسمیت شناخته میشود.
جورجیا ملونی، نخست وزیر راستگرای ایتالیایی به همین مناسبت در پیامی ویدیویی که در حساب اینستاگرام خود منتشر کرد، گفت: «ما اولین کسانی در جهان هستیم که این تقدیر را دریافت میکنیم، تقدیری که به ما و هویتمان احترام میگذارد. برای ما ایتالیاییها، آشپزی چیزی بیش از غذا یا مجموعهای از دستورهای غذایی است. آشپزی چیزی فراتر از فرهنگ، سنت، کار و ثروت است.»
دولت ملونی اندکی پس از به قدرت رسیدن در پاییز ۲۰۲۲، این موضوع را رسما پیگیری کرده است. این پیشنهاد بر پیوند بین غذای سنتی ایتالیایی، فرهنگ و سبک زندگی تأکید داشت و آن را به عنوان یک آیین اجتماعی شاد توصیف میکرد که خانوادهها و جوامع را گرد هم میآورد.
نخست وزیر ایتالیا در همین راستا یک کارزار تبلیغاتی به راه انداخت. یکی از فعالیتهای این کارزار «ناهار یکشنبه مشترک» در فضای باز با حضور مسئولان و خانوادهها بود.
یونسکو در اطلاعیه خود، غذاهای ایتالیایی را به عنوان «ترکیبی فرهنگی و اجتماعی از سنتهای آشپزی» و راهی برای «مراقبت از خود و دیگران، ابراز عشق و کشف مجدد ریشههای فرهنگی» توصیف کرد. این سازمان در ادامه افزود: «این یک فعالیت جمعی است که بر صمیمیت، احترام به مواد اولیه و لحظات مشترک دور میز تأکید دارد. افراد از هر سن و جنسیتی در آن شرکت میکنند، دستور العملها، پیشنهادات و داستانها را رد و بدل میکنند، و پدربزرگها و مادربزرگها اغلب غذاهای سنتی را به نوههای خود منتقل میکنند».
